[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 Halo...
 Czy to pan Hamchari?
 Przy telefonie.
Bum! Mosadowcy zainstalowali w jego telefonie materiał wybucho-
wy, a gdy ten podniósł słuchawkę i potwierdził swoją tożsamość, wywołałi
wybuch za pomocą urządzenia zdalnie sterowanego. Hamchari został
ciężko ranny i zmarł w miesiąc pózniej.
W końcu stycznia 1973 roku 33-letni Hussejn Al Baszir, występujący
jako szef  Palmyra Enterprises" i posługujący się paszportem syryjskim,
ułożył się do snu w swym pokoju na II piętrze hotelu Ołympic w Nikozji.
W kilka chwil pózniej wybuch zdemolował zarówno pokój, jak i Beshira,
przedstawiciela Al Fatahu na Cyprze. Morderca umieścił materiał wybu-
chowy pod łóżkiem, po czym na ulicy poczekał, aż Baszir zgasi światło i
za
pomocą zdalnie sterowanego urządzenia spowodował wybuch.
W mowie żałobnej ku czci zabitego towarzysza Arafat przysiągł, że się
zemści, ale  nie na Cyprze, nie w Izraelu i nie na terenach okupowanych".
Było to jasne ostrzeżenie, że planuje międzynarodową eskalację bitwy
terrorystów. W toku wojny odwetowej Goldy Meir, Mosad zabił około
tuzina członków  Czarnego Września".
Kontynuując tę działalność Mosad zaczął ogłaszać w miejscowych
gazetach arabskich nekrologi podejrzanych o terroryzm członków OWP,
którzy żyli. Inni otrzymywali anonimowe listy, z których wynikała
dokładna znajomość ich prywatnego życia, szczególnie erotycznego.
Odbiorcom zalecano opuszczenie miasta. W Europie i na Bliskim Wscho-
dzie wielu Arabów zostało też poranionych, gdy otwierali listy  bomby,
produkcji Mosadu. Niezależnie od intencji Mosadu wielu niewinnych
świadków zostało poszkodowanych w tej kampanii odwetowej.
Ale i OWP wysyłało listy bomby do funkcjonariuszy izraelskich i do
167
wielu osobistości żydowskich w świecie. Listy nosiły pieczęcie pocztowe
z Amsterdamu. 19 września 1972 r. 44-letni radca rolniczy w ambasadzie
Izraela w Londynie, Ami Shachori, zginął na miejscu, gdy otworzył jeden
z nich. W tym czasie wiele spośród szeroko omawianych zamachów na
ludzi Mosadu było tylko tzw. pustymi pogłoskami, kaczkami dziennikar-
skimi, często podrzucanymi do gazet przez sam Mosad, aby zwiększyć
jeszcze zamieszanie w świadomości społecznej. Klasycznym przykładem
było zastrzelenie 26 stycznia 1973 r. na najruchliwszej ulicy Madrytu,
Grań
Via, przedsiębiorcy Moshe Hanan Yshai. Poinformowano opinię, że był to
katsa Mosadu, 37-letni Baruch Cohen i że zastrzelił go terrorysta
z  Czarnego Września", którego on śledził. W rzeczywistości nikogo nie
śledził, ale Mosad chciał, żeby ludzie tak sądzili.
Innym przykładem była śmierć w listopadzie 1972 syryjskiego dzienni-
karza, 36-letniego Khodra Kanou. Mówiono, że był on podwójnym
agentem, którego zastrzelono przy drzwiach mieszkania w Paryżu, gdyż
ludzie  Czarnego Września" sądzili, że przekazuje on Mosadowi informac-
je o ich działalności. Nie przekazywał, ale tak opisano w prasie to
morderstwo. Bardzo dużo pisze się o podwójnych agentach. W rzeczywis-
tości istnieje ich niewielu. Aby móc funkcjonować w takiej roli, trzeba
znajdować się w trwałym środowisku biurokratycznym.
Jesienią 1972 roku Golda Meir szukała sposobu, aby odwrócić uwagę
Izraelczyków od okropności międzynarodowego terroryzmu i od trwającej
wciąż izolacji kraju po wojnie sześciodniowej. Potrzebowała odmiany
politycznej. Dawno przekazano już życzenia premiera Izraela dotyczące
audiencji u papieża Pawła VI w Rzymie. Gdy w listopadzie nadeszła
z Watykanu zgoda, Meir zleciła swym urzędnikom podjęcie odpowiednich
przygotowań.
Powiedziała im jednak:  Nie chcę iść do Canossy". Jest to popularne
w Izraelu  jak i w Europie  powiedzenie nawiązujące do wydarzenia
z roku 1077 r., kiedy to cesarz Henryk IV Zwiętego Cesarstwa
Rzymskiego
upokorzył się idąc jako zwykły pokutnik do papieża Grzegorza VII.
Kazano mu wtedy czekać przed bramą zamku przez trzy dni, zanim
uzyskał rozgrzeszenie. Stało się to symbolem aktu pokory. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • mons45.htw.pl
  • Wątki
    Powered by wordpress | Theme: simpletex | © (...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.