[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Zadrżała księżniczka Minoe i odwróciła się ruchem szybkim, jak pyszny zwierz pustynny,
który posłyszał szelest albo nieuchwytny odgłos, jaki wydaje cięciwa, kiedy ją napina mocna
dłoń strzelca.
Ktoby wtedy był ujrzał oczy Minoe, musiałby oszaleć.
Niezmierny, nieludzki gniew, taki, który bez drgnienia powiek zabija, błysnął w
zrenicach Minoe; stała naga, wyprostowana dumnie i patrzyła j w gąszcz zamorskich
krzewów, rozdzierając straszliwem ostrzem swego spojrzenia splatane konary, za któremi
ukrył się ktoś, dla którego zapewne życie nie było warte miedzianej monety, wytartej w
rękach przekupniów z nad brzegu. Drżało z wściekłego gniewu całe jej ciało, które, niepomne
wstydu, wyprężyło się w jednej chwili, jak do skoku; śmiertelna bladość pokryła twarz
Minoe, a oczy powlókł męt, jakby mgła, za którą dzieją się rzeczy, na które spojrzeć nie może
człowiek. A oto w tejże chwili dojrzała wśród gąszczu liści żółtą, skrzywioną złym i chytrym
uśmiechem twarz króla Azisa i oczy jakieś, zalane krwią i obłąkane; z poza mętu zrenic
spłynęła na jej twarz niezmierna pogarda; księżniczka Minoe odwróciła powoli głowę i, nie
podnosząc bezcennej swojej szaty, odeszła powoli naga, stąpając po złotym, ciepłym piasku,
który się tulił do jej stóp, tak drobnych, jak stopy dziecka.
Król Azis dzierżył z wysiłkiem w ramionach jakby stężałe ciało dowódcy.
 Zbudz się,  rzekł  odeszła& Zbrojny człowiek jęknął po raz drugi i spojrzał na
króla pijanym wzrokiem.
 Otrzyj krople potu z czoła  mówił dziwnie wzgardliwym głosem król. 
Widziałeś księżniczkę Minoe& Powinieneś umrzeć, albo ujrzeć ja po raz drugi! Powiedz!
Dowódca dyszał ciężko, jak ktoś, który widział przed chwilą śmierć powoli
przechodzącą; potem się zwalił do stóp królowi i mówić począł głosem osłabłym z
wyczerpania:
25
 & Co mam uczynić?& Niech się stanie wszystko, co się ma stać& O, królu&
Czuję w mózgu szaleństwo& Co mam uczynić?
Król Azis stał nad nim, długo milczący. Potem głosem syczącym i złym, głosem
takim, którym śmierć przemawia, mówił:
 & Przerazisz miasto, śpiące na morskim brzegu& Niech lęk, straszniejszy od
najstraszliwszego, stoczy im serca& Niech im dusze uschną z trwogi& Niech wszystkie oczy
staną się obłąkane& Niech obłęd i śmierć zamieszka domy, w których oni mieszkali& Niech
im obrzydnie słońce i morze, i bóg, i miłość& Niech każde słowo będzie przekleństwem i
trucizną& Niech nie zaznają snu, lecz niech im w dzień i w nocy serca wyją z trwogi i lęku&
I niech konają powoli& A wtedy Minoe przyjdzie do twego domu naga& Niech
konają długo& A Minoe krew ci swoją odda i z serca jej pić będziesz, jak z czary& Podnieś
się!
Król Azis krzyknął słowo swoje ostatnie, a wódz, jak dziecko posłuszny, błędnym na
króla patrząc wzrokiem, powstał i począł iść przed siebie, jak senny. Twarz miał nie do
poznania zmienioną i tym naznaczona wyrazem, po jakim się poznaje człowieka, który
widział tajemnicę; skurcz chwycił jego mocne szczęki, a wargi mu drgały, jak bardzo
choremu. Szedł przez terasy i krużganki, przez marmurowe sale, chłodne, jak skalne
czeluście, przez wzniesienia schodów i kurytarze, długie jak bajki o smokach, a wszędzie szło
przed nim widmo księżniczki Minoe, nagiej, lśniącej, jak słoniowa kość, podającej
obłąkanym jego oczom na pastwę swoje piersi, okrągłe i wznoszące się lekko z oddechem;
kiedy ją (zda się) ujrzał nagle, przy marmurowej stojącą kolumnie i wyzywającą go
niespokojnem, ledwo widnem drżeniem ud, krew zalała mu oczy, ruchem szybkim jak
błyskawica dobył miecza z pochew i uderzył.
Szczęknęło żelazo, a kamień snop iskier rzucił mu w oczy. Byłby zabił Minoe, gdyby
jej pierś prawdę błysnęła mu przed oczyma: oto raz ją ujrzawszy w gronie stu niewolnic, bez
drgnienia na twarzy stojącą przy boku króla Azisa, zapragnął jak mąż pragnie kobiety, zaś
teraz pragnął jej tysiąckroć razy więcej, aby ją mógł wlec po ziemi za włosy chwyciwszy,
albo jej kazać, uwiązanej do siodła, biec za koniem.
Och, jak bardzo jej pożądał, miłując tą śmiertelną miłością, która jest zemstą za nic i
za wszystko: za to omdlenie oczu, patrzących w nieznane, za uśmiech wiedzący rzeczy [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • mons45.htw.pl
  • Wątki
    Powered by wordpress | Theme: simpletex | © (...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.