[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Druga teoria rozpowszechniania przez amerykańskich %7łydów głosi, że każdy, kto nie zgadza się z %7łydami w jakiejkolwiek sprawie, jest antysemitą. W konsekwencji, Polacy w ogólności, a szczególnie mieszkający w Ameryce, są oskarżani najpierw o pewną współodpowiedzialność za Holocaust, a potem za zaprzeczanie jej. Wiele książek, które ukazały się w Stanach Zjednoczonych, np. The Samaritans (Samarytanie) i Righteous Among Nations (Sprawiedliwy Wśród Narodów) Władysława Bartoszewskiego, He Who Saves One Life (Kto ocali jedno życie) Iranka Osmeckiego, Poland in the Second War (Polska w II wojnie) Józefa Garlińskiego, The Polish Underground State (Polskie Państwo Podziemne) Stefana Korbońskiego i wiele innych zostały zignorowane przez amerykańskie środki masowego przekazu, ponieważ mówiły prawdę o tym, co wydarzyło się w Polsce podczas wojny. Niektóre ataki na Polaków ukazały się w prasie, np. ten, który napisał Joseph Brandes z Paterson State College w Wayne w stanie Nowy Jersey dla New York Timesa z 26 kwietnia 1963 roku. Spotkał się on z odpowiedzią Stefana Korbońskiego, ostatniego przywódcy Polskiego Państwa Podziemnego, który napisał w New York Times 9 maja 1963 roku: List Josepha Brandesa opublikowany 26 kwietnia jest niesprawiedliwy wobec narodu polskiego, który - przeciwnie do sądów pana Brandesa - bardzo starał się pomagać %7łydom zamieszkującym warszawskie getto, mimo że za udzielanie jakiejkolwiek pomocy ryzykowali własnym życiem. Naoczny świadek, którego nie można posądzać o stronniczość, prof. Philip Friedman, dziekan %7łydowskiego Seminarium Nauczycielskiego w Nowym Jorku, pisze o takiej pomocy w dwóch książkach: : Their Brothers Keepers i Martyrs and Fighters . Profesor Friedman opisuje jakiej pomocy udzielały %7łydom wszystkie warstwy polskiego społeczeństwa - nie wyłączając przedwojennych antysemitów, księży katolickich i zakonnic - którzy w samej Warszawie i okolicach ukrywali 20 000 %7łydów, dostarczali im aryjskie dokumenty i szmuglowali żywność do getta. Polskie Podziemie alarmowało zachodnich aliantów o losie %7łydów za pośrednictwem tajnych radiostacji oraz ustanowiło Komitet Pomocy %7łydom, w którego skład wchodziło dwóch %7łydów: Leon Feiner i Adolf Berman. Komitetowi udało się uratować 4 000 %7łydów. Podziemie ogłosiło również proklamację, w której protestowało przeciw masowym mordom, pomagało w zakupie broni, która w tamtym czasie była bezcenna, dostarczyło - chociaż niewiele - broń powstańcom w getcie oraz przygotowało drogi ucieczki kanałami miejskimi. Pragnę dodać, że niektórzy polscy złoczyńcy współpracujący z hitlerowcami w prześladowaniu %7łydów, dostali wyroki śmierci, które wykonano. Ich nazwiska oraz datę i miejsce egzekucji podała prasa podziemna. Podczas Powstania w Getcie polska podziemna Armia Krajowa przeprowadziła kilka ataków dywersyjnych na otaczające getto oddziały niemieckie, w miejscach i w porze wyznaczonej wcześniej przez żołnierzy z getta, co umożliwiało %7łydom ucieczkę. Rok pózniej, 1 sierpnia 1944 roku w Warszawie wybuchło kolejne powstanie, w którym na czterech walczących tylko jeden posiadał broń. W konsekwencji zginęło 200 000 ludzi, a miasto zostało całkowicie zniszczone. Oba powstania spotkał podobny los, więc dalsze wzajemne obwinianie się nie ma żadnego sensu. Magazyn Life 22 stycznia 1965 roku zamieścił zdjęcie %7łyda prowadzonego do polskiej komory gazowej . 12 lutego 1965 Korboński odpowiedział listem opublikowanym również na łamach Life a: Szanowni Państwo, Incydent w Vichy (22 stycznia) przedstawia zdjęcie %7łyda prowadzonego do polskiej komory gazowej. Podpis ten jest niezgodny z prawdą. Nie było polskich komór gazowych, tylko komory faszystowskie w Polsce, w których wraz z %7łydami zginęły tysiące Polaków. Washington Post 8 sierpnia 1967 opublikował artykuł o tarciach w łonie PZPR, powstałych na tle problemu izraelskiego. Korboński odpowiedział listem z 13 sierpnia: W związku z artykułem Sprawa izraelska stwarza napięcie w polskiej Partii opublikowanego na łamach Washington Post 8 sierpnia, chciałbym podkreślić, że naród polski był oburzony antyizraelską kampanią prowadzoną przez Władysława Gomułkę. Prawdziwe uczucia Polaków wyraził Kardynał Stefan Wyszyński, który po kazaniu wygłoszonym 5 czerwca, modlił się za Izrael. Również generał Władysław Anders wysłał z Londynu list do generała Moshe Dayana, gratulując mu w imieniu Polski wspaniałego zwycięstwa. Generał Dayan z kolei wyraził nadzieję, że po zwycięstwie nastąpi sukces polityczny. Raymond H. Anderson w swoim artykule zamieszczonym w New York Times 20 kwietnia 1973 mówi o pomocy udzielonej przez Armię Krajową żydowskim bojownikom w getcie. Korboński dodał jeszcze kilka informacji na ten temat w liście opublikowanym 7 maja 1973 roku: Jako ostatni przywódca polskiego Podziemia z czasu wojny, chciałbym dodać kilka informacji do artykułu Raymonda H. Andersona z 20 kwietnia Warszawa, 19 kwietnia 1943: Walka w getcie trwa. Artykuł ten mówił między innymi o pomocy udzielanej przez Armię Krajową żydowskim organizacjom bojowym. Z [ Pobierz całość w formacie PDF ] |