[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Druga teoria rozpowszechniania przez amerykańskich %7łydów głosi, że każdy, kto nie zgadza się z %7łydami w jakiejkolwiek
sprawie, jest antysemitą. W konsekwencji, Polacy w ogólności, a szczególnie mieszkający w Ameryce, są oskarżani
najpierw o pewną współodpowiedzialność za Holocaust, a potem za zaprzeczanie jej.
Wiele książek, które ukazały się w Stanach Zjednoczonych, np. The Samaritans (Samarytanie) i Righteous Among Nations
(Sprawiedliwy Wśród Narodów) Władysława Bartoszewskiego, He Who Saves One Life (Kto ocali jedno życie) Iranka
Osmeckiego, Poland in the Second War (Polska w II wojnie) Józefa Garlińskiego, The Polish Underground State (Polskie
Państwo Podziemne) Stefana Korbońskiego i wiele innych zostały zignorowane przez amerykańskie środki masowego
przekazu, ponieważ mówiły prawdę o tym, co wydarzyło się w Polsce podczas wojny.
Niektóre ataki na Polaków ukazały się w prasie, np. ten, który napisał Joseph Brandes z Paterson State College w Wayne w
stanie Nowy Jersey dla New York Timesa z 26 kwietnia 1963 roku. Spotkał się on z odpowiedzią Stefana Korbońskiego,
ostatniego przywódcy Polskiego Państwa Podziemnego, który napisał w New York Times 9 maja 1963 roku:
List Josepha Brandesa opublikowany 26 kwietnia jest niesprawiedliwy wobec narodu polskiego, który - przeciwnie do
sądów pana Brandesa - bardzo starał się pomagać %7łydom zamieszkującym warszawskie getto, mimo że za udzielanie
jakiejkolwiek pomocy ryzykowali własnym życiem. Naoczny świadek, którego nie można posądzać o stronniczość, prof.
Philip Friedman, dziekan %7łydowskiego Seminarium Nauczycielskiego w Nowym Jorku, pisze o takiej pomocy w dwóch
książkach: :  Their Brothers Keepers i  Martyrs and Fighters .
Profesor Friedman opisuje jakiej pomocy udzielały %7łydom wszystkie warstwy polskiego społeczeństwa - nie wyłączając
przedwojennych antysemitów, księży katolickich i zakonnic - którzy w samej Warszawie i okolicach ukrywali 20 000
%7łydów, dostarczali im aryjskie dokumenty i szmuglowali żywność do getta. Polskie Podziemie alarmowało zachodnich
aliantów o losie %7łydów za pośrednictwem tajnych radiostacji oraz ustanowiło Komitet Pomocy %7łydom, w którego skład
wchodziło dwóch %7łydów: Leon Feiner i Adolf Berman. Komitetowi udało się uratować 4 000 %7łydów.
Podziemie ogłosiło również proklamację, w której protestowało przeciw masowym mordom, pomagało w zakupie broni,
która w tamtym czasie była bezcenna, dostarczyło - chociaż niewiele - broń powstańcom w getcie oraz przygotowało drogi
ucieczki kanałami miejskimi.
Pragnę dodać, że niektórzy polscy złoczyńcy współpracujący z hitlerowcami w prześladowaniu %7łydów, dostali wyroki
śmierci, które wykonano. Ich nazwiska oraz datę i miejsce egzekucji podała prasa podziemna.
Podczas Powstania w Getcie polska podziemna Armia Krajowa przeprowadziła kilka ataków dywersyjnych na otaczające
getto oddziały niemieckie, w miejscach i w porze wyznaczonej wcześniej przez żołnierzy z getta, co umożliwiało %7łydom
ucieczkę.
Rok pózniej, 1 sierpnia 1944 roku w Warszawie wybuchło kolejne powstanie, w którym na czterech walczących tylko
jeden posiadał broń. W konsekwencji zginęło 200 000 ludzi, a miasto zostało całkowicie zniszczone. Oba powstania
spotkał podobny los, więc dalsze wzajemne obwinianie się nie ma żadnego sensu.
Magazyn Life 22 stycznia 1965 roku zamieścił zdjęcie %7łyda  prowadzonego do polskiej komory gazowej . 12 lutego 1965
Korboński odpowiedział listem opublikowanym również na łamach Life a:
Szanowni Państwo,
Incydent w Vichy (22 stycznia) przedstawia zdjęcie %7łyda  prowadzonego do polskiej komory gazowej.
Podpis ten jest niezgodny z prawdą. Nie było  polskich komór gazowych, tylko komory faszystowskie w Polsce, w
których wraz z %7łydami zginęły tysiące Polaków.
Washington Post 8 sierpnia 1967 opublikował artykuł o tarciach w łonie PZPR, powstałych na tle problemu izraelskiego.
Korboński odpowiedział listem z 13 sierpnia:
W związku z artykułem  Sprawa izraelska stwarza napięcie w polskiej Partii opublikowanego na łamach Washington Post
8 sierpnia, chciałbym podkreślić, że naród polski był oburzony antyizraelską kampanią prowadzoną przez Władysława
Gomułkę. Prawdziwe uczucia Polaków wyraził Kardynał Stefan Wyszyński, który po kazaniu wygłoszonym 5 czerwca,
modlił się za Izrael. Również generał Władysław Anders wysłał z Londynu list do generała Moshe Dayana, gratulując mu
w imieniu Polski wspaniałego zwycięstwa. Generał Dayan z kolei wyraził nadzieję, że po zwycięstwie nastąpi sukces
polityczny.
Raymond H. Anderson w swoim artykule zamieszczonym w New York Times 20 kwietnia 1973 mówi o pomocy udzielonej
przez Armię Krajową żydowskim bojownikom w getcie. Korboński dodał jeszcze kilka informacji na ten temat w liście
opublikowanym 7 maja 1973 roku:
Jako ostatni przywódca polskiego Podziemia z czasu wojny, chciałbym dodać kilka informacji do artykułu Raymonda H.
Andersona z 20 kwietnia  Warszawa, 19 kwietnia 1943: Walka w getcie trwa.
Artykuł ten mówił między innymi o pomocy udzielanej przez Armię Krajową żydowskim organizacjom bojowym. Z [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • mons45.htw.pl
  • Wątki
    Powered by wordpress | Theme: simpletex | © (...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.